ابو المهدی

یک ماه پیش بود ...

شهر پر شده بود از بنرهای عزا

و دعوت مردم از طرف یکی از بزرگان برای شرکت در قافله ی عزای ابو المهدی عج

سنگ تمام گذاشته شده بود

 

چون کسی عزادار گشته که نه تنها این مملکت، بلکه "بِیُمنِه رُزِقَ الوَرَی و بِوجودِه ثَبَتَتِ الأرضُ و السماء"

کسی که قلب عالم است

رخت عزای پدر بر تن کرده...

 

حال، همانطور که اگر کسی برای پدر شما مجلس عزا برپا کند، شما هرگز فراموش نمی کنید!

پس باید برای صاحب الامر و امام حَی و حاضر و ناظر خود، سنگ تمام بگذاریم

و هیئات مذهبی به خیابان ها بیایند

و بر سر و سینه بزنند

حتی باید این روز را تعطیل کرد و ... .

.

اما امروز

شهر خالی از بنرهای تبریک و شاد باش و جشن و دعوت مردم برای شرکت در مراسمات میلاد ابو المهدی عج است

پدر همان کسی که "بِیُمنِه رُزِقَ الوَرَی ...."

در شهر معدود جلسات جشنی برپا شده تا مردم شاد باشند در شادی ارباب و مولای خود...

.

یک سوال

نکند امام زمان عچ امروز شاد نیستند!؟

پس آیا نباید شاد بود!؟

آیا نباید همانقدر که برای همدردی کردن با آقا در عزای پدر، و "یَحزَنون بِحُزنِنا" هزینه شد، کمی هم برای "یَفرَحُون بفَرَحِنا" ی امام زمان عج، هزینه می شد!؟

.

کمی قدم عقب تر بگذاریم

هنوز دو هفته نگذشته، از میلاد آخرین منجی و فرستاده و نبی خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله

متأسفانه آن روز هم به سردی این روز گذشت!

و چیزی در طرف این بزرگان مشاهده نشد!

.

ظاهراً تفسیر برخی از "رَحِمَ اللهُ مَن أحیاء أمرَنا..."خلاصه شده در همان پر شور و بزرگ برگزار کردن مراسمات عزا

و پا برهنه به خیابان ها آمدن...!

که به نظر می آید همین افراط و تفریط ها

و همین شادی های پر مغز و زیبا را کوچک شمردن و نادیده گرفتنِ نیازِ جامعه به این جور شادی ها

سبب دین گریزی بسیاری از مردم عامه و خاکستری

و روی آوری آنها به شادی های خود ساخته شده...!

همین است که در خیابانی که مرکز دفاتر بسیاری از علما بزرگوار است در این شهر

پُر باشد از کاج ها و بابانوئل های کریسمس!

در شهر دار العلم جهان اسلام.

.

پ.ن 1: میلاد ابو المهدی عج، امام حسن عسگری علیه السلام و همینطور میلاد نبی خدا حضرت عیسی علیه السلام مبارک باشد.

پ.ن 2: إن شاء الله آمده ام که بمانم و ادامه بدهم. :)

والسلام

دلم می خواد بنویسم...

 

دلم میخواهد بنویسیم

اما نوشتنم نمی آید...

 

به نظرتون چرا!؟

نخ تسبیخ پاره شد!

فرمودند: "اذکروا موتاکم بالخیر" لذا از همان اولین ساعاتی که خبر فوت مرحوم هاشمی رفسنجانی در رسانه ها منتشر شد، برخی رسانه ها و مخصوصا صدا و سیما شروع به ذکر یاد و خاطرات خیر و نیک مرحوم هاشمی پرداختند! و گاهی آنقدر آتش این ذکر خیر زیاد می شد که شک می کردیم، او هاشمی رفسنجانی بود یا قدیسه ای که تاکنون پشت پرده پنهان مانده بود!؟

برخی گمان کرده بودند که صدا و سیما دارد بر اساس این سیاست بنی امیه ای عمل می کند! که بعد از مرگ معاویه در جامعه ی اسلامی رواج پیدا کرد؛ که شهید مطهری می فرمایند: "اسم این حرف را باید بگذاریم «فلسفه معاویه‏اى» که هر که هر کاری کرد، همینکه رفت بگوییم پرونده‏اش بسته شد. چرا بسته شد؟! اتفاقاً باید پرونده آنها باز باشد؛ یعنى افرادى که در سرنوشت آینده مؤثرند باید جامعه پرونده آنها را باز نگه دارد، خوبان را تحسین کند و بدها را مشمول ملعنت و نفرت و قضاوت قرار دهد."

دسته گل

#پست_موقت

شاید

شهادت گورای وجودت آقا زاده ی دسته گل...

 

 

هدیه ای ناقابل به مناسبت دومین سالگرد شهادت آقا جهاد:

 

 

پ.ن: این روز ها که یکی یکی دسته گل های آقازاده های مفت خور اشراف زاده رو می شود، شما ها شَرَف و مردانگی را به رخ این موجودات کثیف کشیده و می کشیــد... 

 

سیاسی یا اعتقادی، مسأله این است!

همگی می دانیم که عقاید اسلامی دو بخش مشترک و مختص تشکیل شده است. موارد مشترک مثل توحید، معاد، نبوت و موارد مختصی مثل مسأله ی امامت و ولایت، یا مسأله ی عدالت جمیع صحابه است.

و می دانیم که مقصود از وحدت اسلامی دست برداشتن یا عقب نشینی از عقاید خاصه نیست، بلکه تأکید بر مسائل مشترکه است.

و لذاست که در اصل رسیدن به وحدت، شبهه ای نیست! زیرا ضرورتش برای هر عقل سلیم قابل درک است!

 

ولی بحث در اعتقادی یا سیاسی بودن آن است.

 

فتنه "1288"

و اما فتنه از ماده ی "فِ ت نِ" میباشد؛ که وقتی به فرهنگ های لغت سَرَک میکشیم آنرا به آشوب، بلوا، جنجال، آفت و بلا معنی شده است. در برخی هم به آزمون و آزمودن و امتحان معنی شده است.

 

اما آنچه در ذهن من و شما از فتنه نقش میبندد این است که گروه یا حزب یا جناحی در یک کشور و نظام و حکومت که با سیاست های ریز و کلان آن مخالف هستند، دست به آشوب و بلوا میزنند؛ البته نه صرفاً آشوب و بلوا؛ بلکه آشوب میکنند با هدف سد راه شدن برای حرکت آن حکومت؛ یا ایجاد خلل در حرکت و اهداف آن نظام؛ و یا ایجاد تغییر در مسیر حرکت و یا حتی براندازی آن نظام و حکومت...

بلاخره تا هر جا و هر مرحله ای که توان شان اقتضا کند پیش می روند!

مثلاً ذهنمان می رود به سال 88 (همان 1388) که گروهی از مخالفین و فریب خوردگان نظام اسلامی ایران، دست به آشوب و بلوا زدند! به بهانه ی انتخابات و با همان اهداف شومی که گفته شد؛ که البته توانشان تا حد ایجاد خلل در حرکت این نظام بود.

اگر کمی بیشتر به ذهنمان فشار بیاوریم و کمی دورتر را نگاه کنیم به ده سال قبل تر روانه میشویم یعنی سال 78 و فتنه و مسائل پیچیده اش؛ من جمله همان قضایای کوی دانشگاه که زبان زد هم شده است اتفاقا و همگی صرفاً همین را شنیده ایم و بیش از آن را به هر دلیلی نداسته ایم هنوز!

ولی میدانیم آشوبگران آن سال هم توانشان در حد ایجاد خلل در حرکت نظام بود نه بیشتر!

 

شور و شعور

اعتقاد بنده است و ممکن است اشتباه باشد! که در مکتب عاشورا و اهل بیت علیهم السلام شور و شعور هر دو باید در کنار هم باشد.

و الا سر از بیراهه در می آورد!

و این موضوع مخصوصا در مداحی ها و سینه زنی ها خودش را عجیب نشان میدهد!

 

_{(از گذاشتن صوت در صفحه اول، مغذور بودم!)}

سانتال مانتال ها

اولـــ :

روز شهادت امام هادی ^{علیه السلام} است. آمده ای به میدان آستانه که چند قدمی با دسته های عزاداری همراه شوی.

باد و هوای بارانی کم کم دارد جانشین نسیم ملایم و هوای آفتابی می شود.

تو نیز همچنان با دسته ی عزاداری همراهی میکنی.

کمی آن طرف تر اما...

دخترکی را میبینی، به ظاهر چادری(!) و یک آرایش ملایمی هم ... چمانش هم پر از اشک و با دسته ی عزا همراهی میکند و به سینه میزند...

و حال؛ باد کمی تند تر شده! و اینبار چادر دخترک هم با باد همراه شده در آسمان و رقصش را به نمایش می گذارد.

بگذریم...

 

متولیان فرهنگی بخوانند...! (5)

ث: خود سازی یا جامعه سازی!؟

 

همواره فعالین فرهنگی در پاسخ به تعارضِ اولویت بندی میان پرداختن به خود یا ساختن جامعه مشکل داشته اند!

 

عده ای می گویند که ابتدا باید خودمان را بسازیم تا بعد از آن بتوانیم جامعه را بسازیم! و به دیگران میگویند شما فعلاً بروید در اجتماع که ما خود را بسازیم و بعد برسیم به شما!

این دسته معمولاً با دلایلی نیز خود را قانع می کنند؛ مثلاً می گویند: آقا! خود حضرت امام ره هم قبل از اینکه وارد اجتماع شود، چهـــــــــــل ســــال خود سازی کردند و در غار بودند.

یا اصلاً خود پیامبر سلام الله علیه که واقعاً در غار بودند و ابتدا خود سازی کردند که توانستند جامعه را بسازند.

 

اما...

خدا حافظ

بعد از رفتن پیامبر گریه میکرد، زیـــاد...

مردم مدینه گفتند: "خسته شدیم، به فاطمه بگو یا روز گریه کند یا شب."

علی سایبان زد برایش نزدیک بقیع. بیرون شهر. شده بود بیت الاحزان.

 * * * 

بعد از رفتن دختر پیامبر گریه کردند، نــه زیاد...

مردم مدینه گفتند: "پیامبرمان همین یک دختر را داشت. تشییع جنازه اش که نبودیم، قبرش را بگویید کجاست!؟"

 * * * 

بگوییـــــــد قبر یگانه دختر پیامبرمان کجاست!؟

بگوییـــــــد مزار مادر شیعه کجاست!؟

 

 

یک پیشنهاد:

اگر میخواهید شخصیت حضرت فاطمه زهرا ^{سلام الله علیها} را آنگونه که می بایست و باید شناخت را بشناسید، فصل چهارم کتاب انسان 250 ساله را از دست ندهید.

 

"اگر با یک دید واقع بین و منطقی نگاه کنیم، بشریت یک جا مرهون فاطمه ی زهرا س است، و این گزاف نیست..."

چشم انداز

دیشب بود

آری دیشب!

یکی آن طرف خط و دیگری این طرف خط با فرسخ ها فاصله از هم

از چشم اندازه صد ساله مان می گفتیم! یعنی سال 1500 و آن حوالی اش...

از درس می گفتیم و کار

از زندگی می گفتیم و بچه ها و نوه ها و نتیجه ها حتی...!

از آقا داماد می گفتیم و از عروس خانم...!

  

دعوت نامه

هو المحبوب

 

در سایه ی عنایات حضرت حق و در پرتو نگاه پر مهر حضرت ولی عصر عج پیمان می بندیم، تا توسل بر آستان آن یار سفر کرده جوییم.

باشد که کمکمان کنند تا پر پرواز همیدگر باشیم و پله ای برای صعود دیگری تا رسیدن به معبود.

 

ای صاحب الزمان!

 

در این آدینه ی مهدوی، با یاد شما و به برکت انتساب این روز پر برکت به شما، "ما شدنمان" را جشن می گیریم و منت دار حضور شما و پدران و مادر اهل بهشت حضرت زهراء س و بانوی کرامت، حضرت معصومه س هستیم.

باشد که با حضور گرم و پر برکتتان، محفلمان را خدایی و سرآغازی برای زندگی مؤمنانه و به دور از سیاهی های گناه و معصیت قرار دهید.

مشتاقانه منتظر حضورتان هستیم...

 

کنون که موسم وصل است و ما همه جمعیم

خدا کند که بیایی و وصل ما بینی

 

 

اللهم ارزقنا توفیق الشهادة فی سبیلک...

همسفری تا بهشت

هو المحبوب

 

اکنون که واژه های احساس در ذهنم می تراود و با این قلم بر صفحه ی سفید ورق حک می گردد ساعت 3:39 نیمه شب 94/10/17 را نشان میدهد. شب است و سکوت، تمام حجم نبودنت را پر کرده است. اکنون که از پنجره قلبم به چند صباحی قبل می نگرم خاطرات شیرینی در مقابل چشمانم نقش می بندد.

 

چشمانم را می بندم و اندکی از این دریچه به قبل بر میگردم...

تقریبا دو ماهی با قطار زمان به عقب برمیگردم و دقیقا در ایستگاه 94/8/8 توقف میکنم...

ایستگاهی که مسیر زندگی ام را عوض کرد. دقیقا در این روز بود که یک از دوستان پیشنهاد خواستگاری را به من داد که از لحاظ بسیاری از ویژگی ها به معیارهایم نزدیک بود، اما آن زمان فکر نمیکردم سرانجام این پیشنهاد، "ما شدن" باشد. آن هم با کسی که کاملا منطبق بر معیارهایم می باشد.

 

شیخ ها و سید ها

یا هو عدلا یا یحیف...

 

مردم ما، خواص و خبرگان را همین جاها شناسایی می‌کنند و به ثبت می‌رسانند که خمینیون و خبره‌های خط خمینی و خامنه‌ای چه کسانی هستند؟؟؟

امثال ابراهیم زکزاکی‌ها که با همه هزینه‌ها، تصویر خمینی و خامنه‌ای پرچم هویت آنان است و جمعیت شیعه را در پرجمعیت‌ترین کشور آفریفا به 10 تا 15 میلیون نفر رسانده و تظاهرات باشکوه و میلیونی روز قدس را به راه می‌اندازند و برای امام حسین(ع) راهپیمایی اربعین می‌گیرند؟

یا آنان که بستری فراهم ساختند تا حرمت‌شکنان از «نه غزه نه لبنان» هم عبور کنند و پنجه به عاشورای حسینی بکشند؟! 

بی عرضگی مردانه!

هو النور...

 

طرف کلی جار و جنجال به پا کرده که چی!؟

که اربعین و پیاده روی اربعین جای زن جماعت نیست!

چه معنی میدهد که توی این شلوغ بازار زن جماعت بلند شود برود پیاده روی کربلا!

مگر کل سال را خدا ازشون گرفته!

 

بساط عشق بازی

بسم رب الحسین...

 
امام صادق(ع) فرمودند:
«همانا فاطمه (س) دختر محمد (ص)،
نزد زائران قبر فرزندش حسین (ع)،
حضور یافته،
و براى گناهانشان طلب آمرزش می‏کند»

_{(منتخب کامل الزیارات،ابن قولویه،ص 204)}

 

 
گاهی بساط عشق،خودش جور میشود...

 
حلال کنین✋
 

سرباز فراری ها

چرا خود را (همان جریان فرهنگی) به خواب زده ایم و هر از گاهی از خواب می پریم و چندتا داد بر سر برخی می زنیم و باز به خواب فرو می رویم!؟

چرا فقط مدعی شده ایم و دریغ از حتی یک عمل!؟

فکرش را بکنید، اگر نبی مکرم ص هم در آن اوضاعِ آش و لاش شبه جزیزه می خواستند اینگونه و مثل ما عمل کنند و هی داد بزنند بر سر سران و حاکمان قبایل، اصلا حکومتی به نام اسلام تشکیل میشد یا خیر!؟ دیگر به دست ما رسیدن و نرسیدنش پیش کِش!

عهد ببندیم

أَشْهَدُ أَ نَّک َ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلوةَ 

ألسَّلامُ عَلَیک یا شَرِیک القُرآن