همگی می دانیم که عقاید اسلامی دو بخش مشترک و مختص تشکیل شده است. موارد مشترک مثل توحید، معاد، نبوت و موارد مختصی مثل مسأله ی امامت و ولایت، یا مسأله ی عدالت جمیع صحابه است.
و می دانیم که مقصود از وحدت اسلامی دست برداشتن یا عقب نشینی از عقاید خاصه نیست، بلکه تأکید بر مسائل مشترکه است.
و لذاست که در اصل رسیدن به وحدت، شبهه ای نیست! زیرا ضرورتش برای هر عقل سلیم قابل درک است!
ولی بحث در اعتقادی یا سیاسی بودن آن است.