امام شناسی

کدام همت؛ کدام باکری!؟

درس مقاومت 175 دست بسته

کدام امام...

کتاب بخوانیم

نسلی برای ظهور

یکـ علمدار

یک شعر

متولیان فرهنگی بخوانند...! (4)

ت: مــرگ خامـوش

 

همگی به این مهم واقف هستیم که تا عملکرد های نظام فرهنگی کشورمان موفق نباشد، جامعه در مسیر رشد و سازندگی حرکت صحیحی نخواهد داشت! و علت این هم مشخص است حضرت آقا فرمودند: "فرهنگ، هواست؛ اگر تمیز باشد آثاری دارد و اگر کثیف باشد آثاری دیگر"!

حال؛ بخش عمده فرهنگ عبارت است از عقاید و خصوصیات یک جامعه! یعنی رفتار ها و اخلاقیات فردی و اجتماعی در برخورد با امور.

امروز، کشور ما متناسب با پیشرفت و ریشه دواندن انقلاب در عرصه های مختلف، فرهنگ ما پیشرفتی نداشته است! نه به این معنا که کاری نشده، به این معنا که خیلی کارها باید می شد، ولی نشد!

 

حال علت چیست!؟

 

علت این است که ما فرهنگ و کار فرهنگی را برای خودمان یک جهاد تعریف نکردیم.

وقتی حضرت آقا از عنوان "قرارگاه مرکزی فرهنگ" استفاده می کنند، به این معنی است که ایشان تأکید دارند که عرصه فرهنگ یک میدان و کارزار مبارزه است.

پس چرا آنطور که باید به کار و عرصه فرهنگی پرداخته می شد، نشد و عرصه فرهنگ ما دچار مرگ خاموش شده، چند دلیل دارد:

 

 

اول اینکه؛ این جبهه ی فرهنگی برای خود یک نقشه راه جامع تعریف نکرده است. که طبق آن برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت مشخص باشد.

 

دوم اینکه؛ به کارهای جسته و گریخته و سطحی و زودبازده بیشتر اهمیت داده که البته کم اثر است و کم عمق.

 

سوم اینکه؛ بدنه ی جبهه ی فرهنگی ما ضعیف است و اطلاعات بالا و عمیقی ندارد؛ و معمولا تحت تأثیر جو واقع می شود و هیچ گاه توان بیان استدلال و بحث را ندارد. (دقیقا مثل بحث شیعه های تندرو یا همان فرقه شیرازی)

 

چهارم اینکه؛ کارهای فرهنگی ما در دهانه خط و حزب گیر کرده است! در حالیکه مسئله فرهنگ، مسأله سیاسی چپ و راست نیست، بلکه مسئله ارزش هاست و عناصر جبهه فرهنگی خود را مشغول دعواهای خطی و حزبی کرده اند.(البته تا وقتیکه به ارزش ها ضربه ای وارد نشود.)

 

پنجم؛ مسئله خودبینی و یا خودبرتر بینی است! که موجب انزوای بسیاری از عناصر فرهنگی شده است. که این موجب ضعف جبهه خودی مقابل جبهه دشمن می گردد.

 

ششم؛ که البته مسئله ای بس فراگیر در بین فعالان عرصه فرهنگ است، عدم خودسازی اخلاقی است. که نیروی فرهنگی و جهادگر عرصه فرهنگ، پیش از برون سازی باید درون سازی داشته باشد.

این در حالیست که برای بسیاری از بچه های فرهنگی این مفهوم غلط جا افتاده است که صرف انجام یک کار فرهنگی خودش عبادت است! در حالیکه این نیز یکی از ترفندهای شیطان است.

مثال این هم واضح است؛ که نمازها بی حس و حال شده اند! و یا سحرها -البته اگر بیدار شویم- پر از خستگی و بی حالی است و توسلات هفتگی و این جور حالات معنوی بین بچه های فرهنگی کمرنگ شده است.

و یا اینکه تصمیم گرفته می شود فلان روز هفته، مثلا زیارت آل یس و توسل به امام زمان عج برگزار شود؛ از قرار همان روز یا دوستان نیستند! و یا بعد از اتمام جلسه تشریف می آورند! و اینکه در حین برگزاری جلسه بیرون از جلسه مشغول صحبت راجع به کارهای پیش رو هستند!

 

پ.ن: دوستان هم سنگری! بیایید عزم مان را راسخ کنیم؛ راسخ تر از همیشه؛ مسجد یا کانون یا پایگاه بسیج یا مجموعه ی اینجا و آنجا هم ندارد! شروع کنیم؛ هر کاری که از دستمان بر می آید؛ به صرف گفتن و خواندن اکتفا نکنیم.

یکی از دوستان، بچه های همسایه هاشون را جمع کرده بود طبقه ی پایین منزلشون و شروع به کار کرده بود با یک میز پینگ پنگ! خیلی جالب بود واسم.

 

+ +: تمام این مطالب خطاب به خودم بود؛ کسی به خودش نگیرد! و یا اینکه احساس نکین خواستم درس اخلاق بدهم!

 

 

غ.ن: (غیرت نوشت) 121 شهید آمدند تا بگویند امنیت امروز، مرهون خون ماست نه مذاکرات! نه به قدم زنی دو نفره در هوای دو نفره! نه سفر به فرانسه و لبخند زدن! پس لطفا بی غیرتی تان را به رخ ملت نکشیــد!

عیالوار ها !

آن روزها مادران را ننه و پدران ا آقا صدا می کردند. البته ننه ی تنها نه. در واقع مادر به اسم پسر بزرگ تر شناخته می شد. مثلاً مادر من ننه کیم بود. آن عصر، عصر ننه ها بود. بعضی هاشان صاحب علم و معرفت بودند و دارو تجویز می کردند و شفا می دادند. مثلاً بعد از هفت بچه، به بیچاره ننه ماهرخ می گفتند: "عاقر شده و دیگر دامنش سبز نمی شود" و او را به عرق سُنبل می بستند تا بتواند هشتمین فرزندش را به دنیا بیاورد ....

از هر خانه ده، دوازده بچه ی قد و نیم قد بیرون می زد. هر کس همبازی هم سن و سال خودش را پیدا می کرد. ...

همیشه یکی از همسایه ها یا زاییده بود یا شیر می داد و این موضوع باعث شده بود مادرهایی که به اندازه ی کافی شیر نداشتند یا مریض بودند، بچه ها را به خانه ی آن یکی همسایه بسپارند تا چند روزی شیر بخورند. با این حساب همیشه تعدادی خواهر و برادر رضاعی م داشتیم. مثلاً برادرم علی که به دنیا آمد مادرم مریض بود. من علی را قنداق پیچ می بردم پیش ننه مجید تا با دخترش فاطمه که هم سن او بود شیر بخورد.

اصلاً هرکه عیالوار تر بود اسم و رسم بهتر و بیشتری داشت...

 

این روایتی کوتاه بود از کتاب "من زنده هستم" از معصومه آباد؛ که وقتی می خوندم، این صفحه که تمام شد، هنوز ادامه ی کتاب مطالعه نشده!

 

 

- فکر می کنید دلیل این غلفت چیست!؟ چرا اوضاع خانه ها و جامعه مان اینطور شد!؟ و دیگر هیچ کس تمایلی به بچه دار شدن نداشته باشد و یا نهایتا به یک یا دو بچه اکتفا کنند!؟

 

در سال 92 که مقام معظم رهبری بحث سبک زندگی را مطرح کردند، یک سری از سیاسیون و رسانه ها فقط این مفهوم را تکرار کردند، ولی در عالم واقع کار خودشان را کردند و هیچ تحولی رخ نداد.

غافل از اینکه مقوله ی ازدیاد جمعیت(همان سبک زندگی) شعاری محقق نمی شود! دستوری هم نیست! یعنی مردم با دستور فرزندانشان را کم نکردند که با دستور زیاد کنند.

این سبک زندگی ماست که اقتضائش این است که مسئولیت گریز باشیم و نخواهیم زحمت تربیت چند فرزند را به عهده بگیریم. آن چیزی که باعث کاهش موالید شده، سبک زندگی ما بوده نه دستور دولت یا خواست ائمه جمعه از زوج ها برای اینکه فرزند بیاورند یا نیاورند!

در قدیم، ارزش های اجتماعی زنان، مادری بود ولی وقتی زنان ما دچار تحول ادراک هویتی شده اند و به طرب زندگی شان فکر می کنند. زنانی که برای آنها تحصیلات تکمیلی دانشگاهی، استقلال اقتصادی و اشتغال تبدیل به ارزش شده و زن بجای اینکه خودش را اول مادر بداند، اول یک کنشگر اجتماعی می داند! که این را سبک زندگی به او داده است.

 

حال چگونه باید این سبک زندگی را اصلاح کرد!؟

 

دولت آقای هاشمی چگونه موفق شد موالدی را کاهش دهد؟ از طریق دستور و بیلبورد؟ نخیــر! از طریق ارائه نگرش های غربی در آموزش و پرورش و دانشگاه ها به زنان. در دستور جلسه های دولت کارگزاران هست که، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش متولی کاهش موالیدند.

یعنی آنها بودند که باید به دختران جوان ایرانی می گفتند که شما ابتدا مادر نیستید. نروید بچه بزایید و مجبور شوید آشپزی کنید و رخت بشورید.

نگرش تغییر کرده است!

و تا نگرش اصلاح نشود، برای چه باید خانواده ها دوباره زیر بار فرزند بروند!؟

 

 

خانواده ای که کم تر بچه دارد و یا ندارد، خرجش کمتر است، راحت تر سفر می رود، شب ها راحت تر می خوابد و... یعنی ازش شد عیش و طرب روزمره و سبکی بار. پول شد ارزش، که زن هم برود اشتغال داشته باشد و توی خانه نماند. زن به عنوان کنش گر اجتماعی ارزشمند است نه به عنوان مادر در خانه!

و حال...

همچنان سینمای ما، رسانه های ما، آموزش و پرورش ما و دانشگاه های ما دارند انگاره های خانواده های هسته را ترویج می کنند، خانواده های هسته ایِ کم جمعیت.

و آیا دستور العمل های دولتی ما تغییری کرده!؟ سیستم وزارت ارشاد و آموزش و پروش مان چطور!؟

و همچنان با این مقوله شعاری عمل می شود.

 

پ.ن: بنده حقیر نیز به شخصه معتقد به حضور زن در اجتماع هستم؛ و این متن اصلا در پی خانه نشین کردن زن نبود! (که این حرف در پست های قبلی همین وبلاگ به وضوح مشخص است!).

 

++ بابت راکد بودن وبلاگ در این مدت و اینکه به دوستان سر نزدم عذر خواهی می کنم! (سرم کمی شلوغ بود!)

مرتضی بخواب که علی بیدار است!

بیراه نگفته اند: «لا تری الجاهلَ الا مُفرِطاً او مُفَرّطا؛ جاهل را نمی بینی مگر در افراط و در تفریط». چقدر فرق است میان اینکه روزی منتقد کسی باشی و بعد بخاطر چشم داشت، به او تمایل پیدا کنی!

 

شما را در راهی که در پیش گرفته اید به خدای متعال و روح بزرگ امام و خون برزمین ریخته ی شهدامان ارجاع می دهیم.

 

پ.ن: بخاطر دلایلی متن اصلی و تصاویر در ادامه ی مطلب قرار گرفت!

 

هنوز شرمنده ایم

هو الرئوف

 

هر سال، فقط می توانیم بگوییم و بنویسیم:

 

یاد و خاطره هشت سال دفاع مقدس گرامی باد !

 

ما فقط همین را ظاهرا میتوانیم بگوییم؛ شاید شب خاطره یا مثلا یادواره ای هم گرفته باشیم!

و یا اینکه با چند تا گونی پراز خاک ارّه هم، سنگری کنار مسجد یا مدرسه یا هر ارگان دیگری درست کرده باشیم!

عکس های تکراری سال های قبل را هم به در و دیوار شهر بزنیم!

و خیلی کارهای دیگر که حتی  گفتنشان هم بی حوصله ام  می کند...

 

من یک نسل سومی ام که بعد از گیرودار روزهایی که خیلی ازشماها

درعملیات ها و کربلاهای پنج و... ، به قول ما "حماسه" آفریدید و شهید و جانباز و اسیر شدید به دنیا آمدم ...

من آمدم و خیلی از شماها رفتید و رفته بودید ...

 

به نظرتان توانسته ام جای خیلی خالیِ خیلی از شماها را پر کنم ؟

 

* * * *

امروز اولین روز از هفته ایست که ما برای گرامیداشت آن هشت سال در تقویم ثبت کرده ایم!

و من هر روز با خودم برای اینکه چکار کنیم برای شما و آن هشت سال، کلنجار رفتم و هی گیج شدم که چکار کنیم که مثل همیشه نباشد!

امسال من هم مانند همه فقط حرف زدم و اتفاقی که می خواستم نیفتاد!

باید خودتان دست به کار شوید و راهمان بیاندازید.

 

ما عجیب منفعل و خسته ایم

خسته حتی ازخودمان ...

  

پ.ن: اینک تنها این آیه به خاطرم میاید برای پاسداشتی کوچک به پیشگاهتان:

«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتأ بل أحیاء عند ربهم یرزقون» _{169 آل عمران}

 

و این جمله ی شهید آوینی که گفت:

«عالم محضر شهداست، اما کو مَحرمی که این حضور را دریابد و در برابر این خلاء ظاهری خود را نبازد، زمان می گذرد و مکان ها فرو می شکنند اما حقایق باقی است.»

 

غرب باید جواب گو باشد!

حضور بدون حجاب زن غربی در اجتماع، حضوری است مردسالارانه!

 

این موضوع را رهبر عزیز انقلاب اسلامی به درستی تبیین می کنند:

 

« در فرهنگ و دنیای غربی ... زن برای اینکه شخصیت خودش را نشان بدهد، باید برای مردان چشم نواز باشد.

 

این شد شخصیت برای زن؟

 

باید حجاب و عفاف را کنار بگذارد، جلوه گیری کند تا مردها خوششان بیاید.

 

این تعظیم زن است یا تحقیر زن؟

 

یکی از نشانه های مردسالاری غربی ها همین است که زن را برای مرد می خواهند؛ بنابراین می گویند: زن آرایش کند تا مرد التذاذ ببرد. این مرد سالاری است، این آزادی زن نیست. این در حقیقت آزادی مرد است. می خواهند مرد آزاد باشد، حتی برای التذاذ بصری، برای همین، زن را به کشف حجاب و آرایش و تبرّج در مقابل مرد تشویق می کنند. »

 

 

استفاده ی ابزاری نظام سرمایه داری غرب از زن از چند جهت قابل بررسی است: ...

 

پ.ن: این صحبت های حضرت آقا را توی این مسابقات والیبال به عینه درک کردم!

 

(و ادامه مطلب نیز ... )

آقا موسی یک روحانی ایده آل!

می نویسم تا یادمان نرود...

 

خوش تیپ بودی! قشنگ لباس می پوشیدی؛ عبایِ مشکیِ نازک. تابستان ها رنگ های روشن. بلوز یقه اسکی دوست داشتی. گردن ات بلند بود و بهت می آمد .ساعت می بستی و انگشتر دست می کردی.

نعلین نمی پوشیدی، فقط کفش معمولی مشکی. دشداشه نمی پوشیدی، هیچ وقت، هیچ جا.

کم غذا بودی. می گفتی: "یک چهارم همین که می خوریم، بس است". فشارت که می افتاد، شیرینی می خوردی.

بعد از ناهار کمی می خوابیدی؛ سر جمع 5 تا 10 دقیقه.

 

می نویسم تا یادمان نرود...

 

از گریه ی بچه ها بغض می کردی. با بچه ها حرف می زدی؛ اگر سر حال بودی، شوخی هم می کردی. کلا بچه ها را خیلی تحویل می گرفتی.

گاهی زیر لب شعر می خواندی. به عربی و فرانسه مسلط بودی. انگلیسی هم می دانستی. قرار گذاشته بودی بچه ها در خانه، فقط فارسی حرف بزنند؛ نه عربی، نه فرانسه.

قابل اعتماد هستی. جوان های فامیل حرف دلشان را فقط به تو می گفتند. بچه ها را این جوری تنبیه می کردی: با آنها حرف نمی زدی؛ چند ساعت یا یک روز.

هیچ وقت مستقیم توصیه نکردی؛ این کار را بکن یا آن کار را نکن! اهل پرس و جو نبودی؛ نمی پرسیدی نماز خواندی؟ نخواندی؟ کی خواندی؟

می نویسم تا یادمان نرود....

نمی گذاشتی دستت را ببوسند.

درباره آدم ها پیش داوری نمی کردی. اصل بر خوب بودن همه است، مگر خلافش ثابت شود. صدایت را بلند نمی کردی. عصبانیت یا دلخوری ات را نشان نمی دادی؛ به همه محبت می کردی.

می نویسم تا یادم نرود...

 

پ.ن: خیلی به این فکر می کنم که اگر جای ما بر عکس بود، چه اتفاقی می افتاد؟ اگر هر کدام از ما، هر کدام از دوستانِ تو یا اعضای خانواده ات به سفری رفته بودند و از آن برنگشته بودند، تو چکار میکردی؟

نمی دانم «دقیقاً» چه کار میکردی؟ چون من تو نیستم.

اما می دانم که امکان نداشت تو باشی و آن کس و کار تو 30 ســال در آن جهنمی که زندانی است، زندانی بماند...

30 سال است که تو نیستی و 30 سال است که ما فکر می کنیم روزی قرار است برگردی. اما برنگشته ای. نمی دانم چرا؟

فقط می دانم، تو اگر به جای ما بودی، نشدن یا نتوانستن در کارت نبود. تو نتوانستن بلد نبودی. تو عجیب بودی...

 

(سی و ششمین سالگرد ربوده شدن امام موسی صدر ... نمی دانم تبریک یا تسلیت یا چیز دیگر...)

 

++ متن اصلی از کتاب "امام موسی صدر" از سری کتاب های دانشجو و متن پی نوشت از کتاب "7 روایت خصوصی" انتخاب شده اند. البته با دخل و تصرف!

++ مطالب مرتبط:

- سید المغیب

- دو روایت

- ذوبو فی الخمینی

دختر مسلمان ایرانی

دختر ایرانی خوش حجاب است...

حجاب هستی بانوان ایرانی و مسلمان است و زنان مسلمان هیچگاه حجاب و عفاف خود را‌‌ رها نمی‌کنند و با حجاب خود سبب خفت و خواری دشمنان اسلامی می‌شوند.

 

دختران خوش حجاب فکر نکنند چون خودشان چادر بر سر دارند در برابر دیگران مسئول نیستند و به تمام وظیفه خود عمل کردند و دختران با حجاب باید نسبت به دختران بد حجاب احساس مسئولیت کنند.

یک راهکار! محبت کردن بهترین عامل در انتخاب حجاب از سوی بانوان بدحجاب می‌تواند باشد؛ زیرا که رفتار با محبت مسلمانان و افراد باحجاب سبب می‌شود تا افراد تحت تاثیر قرار گیرند و از سوی دیگر هیچگاه نمی‌ توان با اجبار و دعوا فرد را به حجاب وادار کرد.

و در ضمن، شیعه پر از محبت است، اگر به محبت شیعی رفتار کنید همه افراد چادری می‌شوند!

"حجاب زنان ایرانی، حجاب خوبی است ... به نظر ما، چادر حجاب بهتری است. چادر چیز خوبی است و بهترین حجاب است."

_{(رهبر انقلاب...74/8/22)}

  

دختر مسلمان ایرانی، یک منتظر است...

زنان و دختران مسلمان با انجام وظایف خود، در دوران غیبت، زمینه ظهور امام زمان صلوات الله و سلامه علیه را فراهم میکنند. که از جمله آن وظایف تربیت فرزندان و آشنا نمودن آنها با حضرت مهدی عج و ایجاد عشق و شور در آنها است. فرزدانی که درسایه باورهای عمیق دینی سعادتمند و از انحرافات بدور باشند.

"زن مسلمان باید ... در دامن پرمهر و پرعطوفت، و با سخنان پرنکته و مهرآمیزش، فرزندان سالمی را از لحاظ روانی تربیت کند؛ انسان های بی عقده، انسان های خوش روحیه، انسان های سالم ... در دامن او پرورش پیدا کنند و مردان و زنان و شخصیت های جامعه را بوجود آورد. مادر از هر سازنده ای، سازنده تر است." _{(رهبر انقلاب...75/9/25)}

 

دختر مسلمان ایرانی حافظ خون شهداست...

"خواهران حزب الله! اگر بادی بوزد، برگ های زرد درختان را فرو می ریزد، اما برگ های سبز و خرّم باقی می ماند. امیدوارم شما نیز مانند بزگ های سبز باشید و به حجاب خود پای بند بمانید!" _{(شهید محمد رضا ایثاری)}

 

پ.ن: روز دختر، بر تمام دختران باحجاب مبارک باد.

و بی حجاب ها دنبال روزی دیگر بگردند نه روز حضرت معصومه... _"einlam"

 

میلادت مبارک بانوی مهربانی ها

+ پستی که قرار بود راهکار ارائه دهد برای مسجد خوب، آمادست! منتها هنوز آنچه باید باشد نشده...